| Kata |
Takrif |
Sumber |
| denotasi | (dénotasi) (Lin) 1. makna eksplisit sesuatu perkataan, lwn konotasi; 2. hubungan semantik antara satuan bahasa dgn benda (simbol dll). | Kamus Dewan Edisi Keempat |
| Kata |
Takrif |
Sumber |
| denotation | n (tech) denotasi. | Kamus Inggeris-Melayu Dewan |
| Istilah Sumber |
Istilah Sasar |
Bidang |
Subbidang |
Huraian |
| denotation | denotasi | Kesusasteraan | Puisi | Perkataan yang diungkapkan oleh penyair dalam baris puisinya yang mempunyai makna khusus atau konkrit. |
| reference | rujukan | Kesusasteraan | Tiada | Hubung kait antara entiti linguistik dengan dunia hakiki. Dalam falsafah bahasa dan ilmu semantik, rujukan boleh difahami sebagai hubung kait simbolik antara ungkapan linguistik dengan sesuatu objek yang konkrit atau abstrak yang dilambangkan oleh ungkapan linguistik itu. Apa yang dilambangkan oleh ungkapan linguistik itu. Apa yang dilambangkan atau dirujuk oleh sesuatu kata di dunia nyata diistilahkan sebagai rujukan kata tersebut, contohnya rujukan bagi kata kucing ialah haiwan kucing dalam dunia nyata. Rujukan merupakan suatu aspek maksud yang perlu dibandingkan dan dibezakan dengan maksud konseptual atau maksud kognitif sesuatu kata. Maksud konseptual diistilahkan sebagai maksud denotasi yang tiada kaitan dengan dunia nyata tetapi hanya wujud secara abstrak dalam sistem bahasa. Imej mental sesuatu rujukan boleh disamakan dengan apa yang dilambangkan dalam istilah Saussure. |
| Kata |
Sebutan |
Jawi |
| denotasi | [dé.no.ta.si] | دينوتاسي |
|
| Tesaurus |
|---|
| | Tiada maklumat tesaurus untuk kata denotasi |
|
|